Agorafobia - przyplątała się taka...

Dzisiaj troszkę inaczej będzie :-) Wspominałam Wam już kilka razy gdzieś tam przy okazji żem agorafobiczka! Paskudztwo to straszne bardzo! Zabrało mi wiele ale kurcze blaszka upadam i wstaję i brnę z tą moją znienawidzoną przyjaciółeczką u boku! Nie odczepi się to wiem tak na 90% bo raczej cudem by było gdyby zostawiła mnie po kilkunastu latach czyż nie? Zabrała mi paskuda wiele marzeń! 

Najgorsze było jednak to, że nikt nie potrafił zrozumieć.

Ktoś tam pyta a co Ci jest? Co to ?

Odpowiadam, że lęk który nie pozwala mi przemieszczać się wśród tłumów i takie tam inne dziwactwa!

- Jak to ?

No i weź tu wyjaśnij człowieku jak to działa! Nie da się i kropka!

Latka sobie uciekały a ja stałam w miejscu.

Myślę : co to za życie? w czterech ścianach? 

Ogólnie to tak pokrótce bo gdybym miała opisywać co, jak i dlaczego to opasła księga by z tego była

a jak wiecie ja w pisaniu marna jestem - ja robię zdjęcia! O!

Co się zmieniło... kiedyś tam X lat temu na mojej drodze pojawił się Jaro. On słucha co mówię i robi wszystko by zrozumieć. Ja to czuję, że On pyta by zrozumieć a nie zaspokoić ciekawość. 

Cierpliwy człek który jest zawsze obok gdy go potrzebuję!

... to On nauczył mnie pokonywania przeszkód, robienia małych kroczków

to dzięki niemu robię dzisiaj zdjęcia i to ON wozi mi tyłek gdy zajdzie taka potrzeba ;)) i nie marudzi, nie narzeka... cieszy się, że daję radę!

Ja jestem trudnym typem ale ON we mnie uwierzył - pomógł mi uwierzyć w to, że nie jestem nikim i nie pozwala tak myśleć. 

Mam cudowną trójeczkę płci męskiej obok siebie i mam też wspomnianą " przyjaciółeczkę "

ale nas jest czworo ona jedna - damy radę!